Toprak yalnız ölülerle konuşur üstü kapalı
Gerisi üryandır didiklenmemiş gözler için.
İlk önce çürüyen gözlerdir
Belki de temizlenmek için.
Şeddeli kelimelerle antlaşalım,
Şeddeli cümlelerle değil.
Yalnız olan mükerrerse şayet,
Mutlak sevilir.
Fakat korkutur o mükerrer yalnızlık.
İşte bakın, yalnızlık bir cümledir.
Bu beyitsiz cendereye tahmis yapabilirsin.
Savruk dizeler aramaz ki nazire
Doğrul öyleyse, endamın bilinsin
Siyah çelenk, lacivert sıvı
Ve duasız bir taziye..
Sen ne çirkin bir kabirsin!
Ölümü karşına aldınsa bir kere
Mutlak vardır konuşmaya değer şeylerin.
Ayağım toprağa değmiyorken
Ölümü anmak ne budala bir eylem biçimidir.
Hem suç bende mi?
Caddeler asfalt nâmına gömüyorsa toprağı
Elbette ölümü unutturmak içindir.
Münhasır