- Prelüd
Bu perküsyon metronoma kalınca,
Çatalsız bir çetele arıyor,
Yarım kaldı sayıyor sahnedeki anlamı,
En iyisi yüzüğü parçalamak mı,
Yoksa alnı ince ve sağlam olmak mı,
Mücerret şeyler bunlar,
Ya seninle ayaklansalar?
Seni sembolik fısıltı seni,
Çaktırmadan mumla arar güneşi,
Bak ne diyeceğim,
Biri var cebimde,
Açarsam azarlayacak gibi geliyor,
O zarla ya caka,
Yahut aklı başında olmak uzakta,
Giderken bir de ne görsün,
Adımbaşı bülbül öteleyen,
Madenî göz ve şakakla,
Suratını oymuşlar taşa,
Öcünü almalı,
Boynunu vurmuşlar ağacın,
Yerine koymalı,
Baltayı taşa vurmalı.
Müstakbel şeyler bunlar,
En iyisi bir göl deryânın omzunda,
Kaldırımdan kaldırılmış eli,
ben olmanın hazzı çetrefilli,
Yok olmaksa paha biçilmemeli,
At izine it iziyle tefrika,
Meselâ.
- “Bir deli mikrofonu kapar”
Merhaba sayılmış kişiler,
Adım duvar.
Siz üçünüzü tamamlarım,
Hanginizim bilemezsiniz,
Belki de odanızdayım,
Gerçi farketmiyor,
Siz pencerenizi katlayın.
Siz seçilmiş kişilere,
Bir şiir bekliyor pençemde,
Dinlerseniz o konsun,
-Sahne ardından biri:
Bırakın konuşsun-
-Sessizlik-
Kafasını sallıyor ritim,
Aklıma gelme ne olur,
Sevdâ sanacaklar,
Bilmez miyim,
Anlamayacaklar.
-Sessizlik-
Yarım kaldı,
Demokrasiyi anlatamadım daha,
Akrostiş gibi kazındı yine de,
Bağlaçtan sonra noktalama.
-Sessizlik
Göğüs önde, bakış karşıda,
Omuzlar dik-
Yarımşar demişti belliydi,
Keskin bir sayfa gibi geliyordum,
Kusacak kıvama geliyordum,
İsmi ne güzel çizgiydi,
Akşamları aklıma geliyordu.
Bırakıp bu şiir şuur işlerini,
On iki pet şişe büyüklüğünde ciğeri,
Yontulmadan açılır mı kamuya?
Gücenmeyin ama,
Hanginiz daha nâdim,
Ölümlü bir dedektiften,
İsmi bir sükût harfiyle biten,
Madem ki yırtık yerleri varmış,
İnleyişi neden müsvedde sayılacakmış,
Anlamını irdelerken.
Muhayyel şeyler bunlar,
Şâyet ne yapsam yeridir,
Bir anlayış sıhhati,
Bir korkunç hüzün gelmedikçe sizden.
Noktayı üç katına çıkarmışlar,
Neden?
- Rücû
Belki sonra silerim,
Yalnızca beni mi dürtecek iniltim,
Çocuklar da var.
Hâfî
