Denizin damlası sayılmaz koçum,
Sen kalbini nemlendirmeye bak,
İçelim iki kanadıyla birden sineği,
Sonuçta sağ kolunun solunda,
Ve bir şeyin ardında insanlar,
Bu gece beni anlamasan da olur,
Zamanın yoktur belki harcayacak.
Yaşamak fırtına ânında,
Fırtınanın dinmesini mi beklemek,
Cık cık değil cik cik dileyerek?
Aklı dökülmüş gibi kadehinden,
Ah o hep aynı neden,
Kimin dili kimin kulağında,
Kimin gönlü kimde bilmem,
Göğsümü genişlet sesimi sağanak,
Ne isyan ne pazarlık,
Ismarlanır mı hakiki yalnızlık.
Bundan yıllar evvel sokaklarında,
Bir soru işareti gibi gezerken,
Saatler geç olurdu vakit erken.
Geçmişi unutarak yaşayan,
Dağılır tabi geçmişiyle,
Kapanırken bir sayfa kitap gibi,
İnler gönül,
Sevdiğimin hatrına bir gelsem diye.
Susturucu güzelliğinle titreyene,
Ve haykırana sormalı,
Burada anlatır gibi yaparken bunları.
Denedim halbuki solmayı,
Kusmayı denedim kağıtlarla,
Kendimi iyice sipsivri yapıp,
Delmeyi denedim,
Bir şeyler olsun isteyince,
Alt tarafı üç beş şiir olunca,
Meşru değil mi müdafâ.
Gecenin en büyük, en beyaz dişi,
Gecenin kocaman avucu,
Yeni bir noktalama işareti.
Bizi kim koparır dalımızdan,
Kim okşar bizim sesimizi,
Susmakla susamak arasındaki…
hâfî
