Okunaksız gözlerle seyrediyorum aşkı,
Bu sefer,
Tatlı bir sadâ gibi kalarak göğsümde,
Dövülürsek güllerin dikenli örsünde,
İnkişafımız için müzmin bir sızı…
Bir çekirdek böyle mi çatlar,
Aklımın başıma ilerlediği yol,
Nazlı ve sitemkâr,
Sâye ve leyâlin kavuştuğu yerde,
Seyre layık sunulan,
Zannedilmesin benim,
Aritmetik sayma göğsümü.
Duvarlar geçtim üstleri yazısız,
Kelimenin deliğine ipliği geçirip,
Dikmeye kalkarken yırtıklarımı,
Teorik olarak iyiyim.
Damıttım mürekkebi koyu ve çetin,
Ağır ağır inlerken gece,
Bu sükûnet benimle mi yoksa bana mı…
Halbuki bu devasa bir saklambaç,
Yerimi ebeye kendim söyledim,
Bakışlarımızdan tüten yanık kokusu,
İçimizdeki o miskin güvercinin,
Kanadıyla süpürülen benim,
Kan adıyla kanıksanan,
Islak bir sızıyla dirim.
Yeşil bir buse ayartsın bizi,
Bazı güller beyza olur,
Bu dilemma çok müphem ve tesirli,
İki kat fazla kanadın yine de güldün,
Kendime yer harcadım aklından,
Esrik dedim öyle yürüdüm,
Şakağıma silgimi dayayıp,
Örtündüm şifahen,
Tedavülden kalkıp öyle yürüdüm.
Şehrin bütünlüğünü yansımasam da olur,
Yüzüm bir aynası silikleşen acının,
Örülür örsüm dikenli göğsümde,
Hizada kalan birileri hep bulunur,
Değmişse bombalar,
Hasta ziyaret defterine,
Yakışan nedir şehrin bütünlüğüne…
Varlığıyla seyreldiğim şeye karşı,
İtirazım zayıf,
Avcumda kelebek açtı kanarken kalem,
Saplandı bir soru işareti aklıma,
Ve sana taze bir tebessüm ayırdım,
Sükût ile doldukça ağzımızdaki çukur.
Mühmel gözlerle ve kerhen âşinâ,
Dokunaksız sözlerle girmişsek savaşa,
Parmağımdaki ısırık boşuna değildi,
Bu yırtık dikilir elbet bu çömlek kurur,
Sen harfleri oku ben ise,
Onların arasındaki boşlukları,
Hiç uzaklarda arama o dağ başını,
İçimde asılı bir tabanca gibi kalbim ve,
Şehrin bütünlüğünü yansımasam da olur.
hâfî
