Sonsuz bir başlık atmadık mı biz seninle,
Noksan olan ne varsa körelten,
Bize kalbimizi ihtar eden o hazin yanışla,
Nisyanı unutarak çaresiz ve sâkıt,
Baş aşağı damlamadık mı?
Bir yarım yamalak diğer yarım,
Yavru bir alev gibi,
Beceriksizce yakılmış bir kibrit gibi,
Ellerini açarak silahlanır yine,
Karanlık beni derceder ben de onu,
Ve çabuk söylenir bazen güzel şeyler,
Bir daha söyleyemezsek diye.
Usanma çünkü,
Suratsız gravürler gibi yara izlerimi,
Sana göstermek için can atıyorum,
Sen başını omzuma yakıştır hele…
Sana bunları neden mi anlatıyorum?
Çünkü,
Bizi kuşatan muhabbetin isabeti altında,
İntişarı sensin gönlümün,
Söyle mâhî, yivli pınar kurur mu,
Hasbî idi hâlim, temyiz olunur mu?
Kabul edelim,
Sen inatla güzelleşiyorsun,
Geceyi seyredeyim derken ben,
Gölgesiz mi seyreliyorum,
Kızışıyor içimde bir şeyler oysaki,
Bir yaprak çıtırtısı değil bu.
Kendimi selamlamadan girmişim içeri,
Şu dünyanın üstüne gelmişiz,
Yürüyoruz işte,
Bazen diyorum ki ne bizim,
Tarih öğretmenleriyle aramız iyi,
Ne de onların arası tarihle.
Caymadım, beni bul olur mu?
Belki de yüzüm,
Bir sivrisinek vızıltısı onlar için,
Üzülme iyi bir şey bu.
Ağzımın suyu neden aktıysa,
Tenimde o yüzden birikir terim,
Yediğim lokma,
Mukavim bir açlıktan doyurucu değil,
Yumruğum,
Onu yumruklaştıran şey kadar güçlü ve,
Gediğine konmuş bir taşın yankısıysa,
İşte buna perçin derim.
Şimdilik sen düşünme bunları,
Gel biz seninle utangaç,
Ağacı seyredelim…
hâfî
