Çıktım gece ah ile, bir ürperti sokaklar,
Sıyrıldı bu sözlerimin en nazlı yerinden.
Baktım yine kalbime, hep saklandı bulutlar,
Saklanmaya başladığın sessiz kederinden.
Akşam yine dar ise, hiç dinmez bu karanlık,
Sanmak gibi sanki bu harp ondan bu yamanlık.
Sessizce dalıp göğe, en hassas yerimizden,
Akşamları uykuya biz ondan yakalandık.
Bir sor hele hüzne neden pervâ ne demektir?
Kırgın yüreğin geceden feryâdı demektir.
Akşam güneşinde serinlik faslı sürerken,
Efkar ile sancılanan pervâne demektir.
Geçtim yine loş ışığın deryâsı sokaktan,
Kaçtım gene anlayanın olmaz nakarattan.
Bir RABB biliyor beni, ben dermânı ararken,
Bir RABB tutuyor beni bak yalnız şu hayattan.
Hâfî
