Anadolu yolculuklarının bir güzel yanı Türkülerin yarım kalmasıdır. Yol kıyılarında mezarlar selâmlar sizi. Bir Fâtiha ile bölünür Türküler. Gariptir ki yolda iken nihai yolu hatırlatır size. “İşte geldik gidiyoruz/Bilinmez bir diyara” Anadolu yolculuklarının bir güzel yanı da gönlünüz bir meclise döner. Yolculuklarda çantanızdan evvel hatıralarınızı alırsınız yanınıza. Gönlünüzün her köşesinden çıkar gelir orada buluşurlar. Bir […]
Biz, benzeşme, benzeş, beniz, ben. Yolun sonuna mı geldik yoksa yolun başladığı yer mi burası? Cevap, nereden baktığımıza bağlı. Nereden baktığımız vereceğimiz cevabı bu denli etkiliyorsa bastığımız yerin ne kadar ehemmiyet ve hassasiyet gerektirdiği de ayan oluyor. Çünkü bastığın yer, baktığın yeri doğrudan etkiler. Biz bu hassasiyeti namazla kazanıp, İstiklâl Marşı’nı yazmakla pekiştirerek diğer milletlerden […]
İnsanlar, emek verdiği şeyin kıymetini bilir. Tersten sağlamasını yaparsak emek vermediği şeyin kıymetini bilmez. O hâlde hüner ya da bizi vasatın üstüne çıkaracak şey emek vermediği şeyin kıymetini bilmek olsa gerek. 20-21. asır nesillerinin, Türkçe’nin kıymetini bilmeyişlerinin altında yatan temel sebeplerden bir tanesi Türkçe’nin, ilerleyişine destek olmayışlarından kaynaklanıyor. Daha doğru bir cümle kurmaya çalışırsak Türkçe’nin […]
Yazmak, yalnızca bireysel bir üretim süreci değil, aynı zamanda bir diyalog kurma sanatıdır. Bu diyaloğun sağlıklı biçimde gerçekleşmesi için birçok yöntem söz konusudur. Özellikle eleştiri, en işlevsel unsurlardan biridir. Yazar, yazılarını okura ulaştırmadan önce kendi çevresine tenkit ettirmelidir. Yazılarını tenkit ettirenler ile bunu önemsemeyenler arasındaki fark, iyi ve kötü yazar ayrımının belki de en net […]
Yaşanılabilir, yaşanılamazın içinde eriyip gidiyor.Bir sis kaplıyor ortalığıkarlı ve güneşli bir havanın içinde usul usul beliriveren bir neşe gibi değilinfilak eden bir tertibatın zehirli havasında öldük diyor çocuklarbu sis olamaz. Cıva fulminat veya kurşun azodürden oluşan bir ejderha ateşi ancakHomo Necans, öldüren insan her yerde cehenneme çeviriyor dünyasınıalfalar, betalar, gamalar, seçilmişler, seçilememişler, köleler,sıra sıra diziliyorlar […]
Bir şeye ad koymak, o şeyi mücerretler âleminden çekip almanın, varlık hiyerarşisinde mâlum bir yere konumlandırmanın yollarından biri, belki de en önemlisidir. Zira adı olmayanın anısı da, bırakacağı izi de olmayacaktır. Amellerini bir hedef doğrultusuna koymak isteyen kimse, yaptığı işe bir ad vermek ister. Niyetleri birbirlerinin hayatlarında iz bırakmak, beraber bir yolculuk yapmak isteyen gençler […]
‘’Zamanın birinde, birbirleriyle arkadaş olan beş kız varmış. Bunlar her gün tuturuk kazımaya giderlermiş. Bir gün kazıdıkları tuturukla evlerine dönerlerken yorulmuşlar, rastladıkları bir evin kapısını çalmışlar.“Teyze, bizi bu akşam misafir eder misin? Çok yorulduk da” demişler.Meğer orası bir dev anasının eviymiş. Kızları hemen içeri almış, yüzlerine gülmüş, rahat yataklar yapmış, karınlarını doyurmuş ve yatırmış…’’ Olan […]
“Vakti vardıysa aşkın, onu beklemeliydi” ama nasıl? Yaşadığımız çağ, insanı, göğe merdivenlerle yaklaştırabildiğine inandırıyor ve merdivenin başına çıkanlar ölümden uzaklaştığını sanarak, göğe yaklaşabildiği zannıyla kibrin doruklarından, ne gönlü coşturan bir manzarayı seyredebiliyor ne rahat bir nefes alabiliyorlar. Aynadaki görülene olan hayranlıkla günden güne körleşip, kendiyle de arasını açıyor. Aslolan yola dönmek isteyenlerse aslına uygun olduğu […]
Merhaba, tekrardan. Yani beş yüz yirmi altı gün sonra. Beş yüz yirmi altı gün çok olmuş. Abartmışım düz. Bu bir yandan iyi oldu iki yandan kötü oldu. İyi olan yanı ‘görünme merakı’nı törpülemiş olmam. En azından bu alanda. Buna göstermek ya da belirtmek ihtiyaçsızlığı da diyebiliriz. Ben diyorum. Geçmişe, yani beş yüz yirmi altı gün […]
Eski bir trenin ritmik tıkırtısı eşliğinde, zamanın içinden geçip giden bir yolculuk. Tren penceresinden dışarı bakan bir anne, çocuklarına sarılmış, gülerek poz veriyor. Bu sıcak gülümseme ‘’her şeye rağmen’’ verilen mücadelenin, belki kazanılmış belki de kazanılacağına dair inancın bir işareti gibi parlıyor. En soldaki çocuk, sarkık koluna çarpan rüzgârı hissetmeyecek kadar odaklanmış bir rüyanın parçaları […]
