Bölüm -1-

Bir hayli zamandır geceler uykuya düşman
Bir hasm-ı celildir o ne devdir o ne küfran

Galip gelemez nâmütenâhî çabalar da
Albız gibi dört bir yana sinmiş odalarda

Bir gölge karanlık kuyudan korku çekerken
Açmak gözü erlik çağıdır bak henüz erken

Gündüz gece çehremde müsâvîdir o uyku
Bin çolpa.

Şiirler söyleyip susuyorum,
kâtibim aşık olmuş,
bir kar tanesi ayazında
bir gül gibi pusuyorum,
hep yanlış anladın beni
birkaç sözün avazında,
ördüğün atkıyı, aldığın seccadeyi
bende kalan içine sevgiler saklı kabı
bir can gibi taşıyorum

bakışın isminle müsemma,
kâtibim sırra ermiş,
bir taştan çiçek açmasını
beklemekmiş.

Sargısız yaralar halinde yürür insanlar
Serperek yolları gri kuş kenarlarına
Yirmili yaşlarda bir söylenti gibi kayıp
Rutubet eskizi ayıp
Herkesin içinde gezer herkesten uzakta
İşitilmez ayartırken uğrudur o çiğneyiş
Yalarken korkuluk seyri yüzlerini

Çözülmüştür akarken ilikleri ruhumun
Okşarım renginin altındaki rengi
Sürme çeker.