Gölge kız,
Dilberî siyahla anılan,
Yanaşsın övgüye ağrıların.
Çiğnenir eşkiya karşında,
Göğsünde yarın,
Noktalar da bir yolu zaten ayaklanmanın.
Gölge kız,
Dengeyle karılan,
İpliği dayanmanın.
Sapasağlam yerleri insansı,
Ve zayıf yanlarımın.
Hasta nazarlara yalıtkan,
Gösterip rengini sabaha,
Göğsümde artık leylî anışlar,
Acaba neyin olur sana hürmetkâr,
Bir direnme yoldaşından başka.
Yürü sen öyle devam et,
Bu saadete rağbet,
Etsin melekler, kuşlar,
Savaşta…
Sen o yalnızlığı vefakâr,
Aklını kalbiyle çelen hür,
Göklerin çizgisi damarında,
Bizi de götür.
Sana meyleden talepkâr,
Çaresiz hududunda,
Sustukça yok olur sevgin,
Sustukça büyür.
Gölge kız,
Bir şey taşıyan,
Pahalı yükünden aşılmazların.
Yorgun mücadelelerde bir işaret,
Sadakat sancağı senin adın.
Minaresi binaları aşan,
Bir direniş mabedi gibi,
Yorgun kız,
Uzanır göğsüne göğün,
Secde izi alnında kar parıltıların,
Unutulmaz savaşlar verdin,
Sıyrılıp büyüsünden,
Mel’un tanrıların…
Hâfî
