Uzanan tünelleri istirahat sanma sakın,
Daldığım sular buradan uzakta,
Harp yarasıyla çizilirken bu resim,
Gece ve gündüz gibi yansır koynumda.
Omzum ki uyanır teşvik sunar,
Okurum onda tesirli sözleri,
Terziler neymiş, kimmiş bezleri,
Dokurum hatta dokunurum da.
Demeyiz ille de bir şey hırla,
Dinelen gölge de zâife yorulur,
Al hakkını yüksel ona söz yok da,
Sorulan neyse o neden sorulur?
Öyleyse kimdedir sözün darası,
Okurum sayfanı buruşturmadan,
Kimine kırışıklık gibidir çizgisi,
Hiçbir şey olmuyor bir şey olmadan.
Hâfî madem âşikâr her tesire,
H’si değmiş heccavın tâ h’sine
Gün batarken yükselen bir ince mâh,
İnce sözler, ince ipler Eyvallah.
Hâfî
