Elbet hakkından gelir Hakk zâlimin tuğyânının,
Biz de şahittik deriz meccânen imhâ ânının.
Haydi Mevlâ sordu farzet:
-Neyle eyleştin şu gün?
-Yurdumun bağrında mahfuzdum serâzad gün be gün.
Vardı ammâ ellerim nâ-âşinâ kardeşliğe,
Vardı âmâ gözlerim göz yumdu leş kalleşliğe.
-Yok mu hiç sadrında bâri inkisârın, gürlemen?
-Vardı Yâ Rabbî fakat nisyân edip çok sürmeden,
Döndü evvel günkü hâlim, tok yatıp bol söyledim,
Bir de şenlik vardı hattâ pek sevindim “Gol!..” dedim.
-Söyle, Biz ki, hangi yurdun bağrına ektik seni,
Hangi ecdâdın bugün imdâdını bekler şefî’?
-Kuşkusuz Sensin bilen Rabbim en âlâ medh’ile,
Bir vatan verdin ki ecdâdıyla mâmur: Türkiye,
-Türk müsün?
-Türküm.
-Amel, âmâlinin ispâtıdır,
Dersin ecdâdımdır, hâlin ceddinin inkârıdır.
Kullarımdan hangi millet mazlum hâlinden bilen,
Hangi devlettir Cihad’tan bîhaber bir yol tutan?
-Vardı Yâ Rabb müslüman devlet fakat envâi tür,
Bizmişiz işgâl edilmiş hep meğer Gazze’ydi hür,
Biz yazıklandık fakat mâlum Şehâdettir düğün,
Dün kınardık zâlimi heyhât kınandık biz bugün.
-Neyle yattın neyle kalktın neyle cehdettin konuş,
Ben cihâd emreylemişken hangi özründür yokuş?
-Bî Refah olduk fakat bir türlü idrak etmedik,
Bizde vâcib eylenen cehdi gavurdan izledik.
Bunca mahcub olmuşuz biz bunca gâfilmiş meğer,
İşte Hakk mîzânı eyvah gel hesabı şimdi ver.
Yok sözüm bîgâneye ben söylerim emsâlime,
Bir gönül lazım ki şâyet bilse ağlar hâline.
hâfî
