Bölüm -1-
Bir hayli zamandır geceler uykuya düşman
Bir hasm-ı celildir o ne devdir o ne küfran
Galip gelemez nâmütenâhî çabalar da
Albız gibi dört bir yana sinmiş odalarda
Bir gölge karanlık kuyudan korku çekerken
Açmak gözü erlik çağıdır bak henüz erken
Gündüz gece çehremde müsâvîdir o uyku
Bin çolpa hasetten dahi kav’idir o uyku
Mesrur geceden uykuyu azad edemem de
Mahmur bakarım görmeyi hem her denememde
Gök kubbede yıldızları söksem de yerinden
Yetmez diyerek şavkını çalsam da hilalden
Tutsam gözümün uykuya meyyal çeperinde
Firkat bulamam gafletimin lâcereminde
Rahmet diledim gökteki kat kat şu buluttan
Bir an yaşadım dehşeti billâhi unutmam
Yağsın diyerek gözlediğim gökyüzü kalktı
İzah edemem öyle karanlıktı karaltı
Şimşeklere hayretle bakındım ama durmaz
Çılgın denizin sarsarı… yok böyle kudurmaz
Duydum,
Akacak rahmeti gökten mi umarsın
Hem göz dilenir hem niye baktıkça yumarsın
Rahmet yine elbet yağacaktır buna şek yok
Gözden yağacak var ama gökten düşecek yok
Artık bırak uykun geceden suyla uyansın
Yansın yine yansın ama yandıkça dayansın
Hak rahmeti bak gökte değil gözde gezinmiş
Kaldıkça değil himmeti aktıkça seninmiş
Bir dert… gecenin hüznüne meftun o salıncak
Bir dert… gecenin dördüne külfetten oyuncak
Münhasır
