Karanlıkta ne arıyorsun?
Işık, aydınlık, parıltı adına her ne dersen. Karanlık ve gölgelerin içine saklanan, ancak beni bu karanlık ve gölgelerden çıkaracak bir şey.
Gölge ve karanlık yalnızca gerçeği saklar. Karanlıkta aradığını bulmak için o şeyin gerçekten orada olduğundan emin olman gerekir.
Gerçek, vasfı itibariyle saklanamaz. Gözle görülemez olduğunda dahi ehlince müşahede edilir. Bazen en büyük gerçekler, gözlerden uzakta yatar. Yahut şöyle de denilebilir göz, göremediğini uzakta sanır.
Işığın peşinde koşarken, kendi gölgenden olmanı istemem.
Gölge gibi yaşayan, gölgesinin kaybolmasından korkmaz.
Aydınlık ve karanlık, insan doğasında derinden yer edinen kavramlar. Bunların tam olarak nerede konumlandığını fark etmek zor.
Evet, bu kavramlar aslında içsel bir anlam taşırlar. İçimizdeki karanlık ve benliğimiz arasındaki dengeyi bulmak, belki de hayatın en büyük mücadelesidir.
Peki, belirsiz durumların karanlığı hakkında ne düşünüyorsun?
Her ne kadar bazı durumlar belirsiz olsa da belirsizliğin içerisinde, karanlıkta göz kırpan bir şeyler illaki vardır. Marifet karanlığı deşebilmekte. Marifet suret-i haktan görünen her ne olursa olsun bulup çıkarabilmekte.
Tek başına karanlık deşilir mi? Karanlıkta kaybolmamak nasıl mümkün olur?
Tek başına elbette karanlığa dalınmaz. Rehber; sezgilerimiz, tecrübelerimiz ya da hadi olarak gördüğümüz, güvendiğimiz insanlar olabilir. Ancak sezgilerimizin bizi yanıltma ihtimali yüksektir. Tecrübelerimizin ise belli bir noktadan sonra parıltısı söner. Karanlıkta nereye basacağımızı görmek için o karanlığı defalarca aşmış nereye basacağımızı tam olarak bilen bir rehber insan şarttır. Doğru rehberi bulmak ve ilerlemek, işte bu bizim hakiki yolculuğumuzdur. Ondandır ki ‘’rehber olmaksızın süluk müyesser olmaz’’ denilmiştir.
Her şeyin aslını bilmek mümkün değildir. Ancak iyi kötüden ayıracak güçlü bir temyiz gücüne sahip olmak elzemdir. Ben de bunun ancak rehber-i hakiki ile mümkün olacağını düşünüyorum. Doğru rehberin ipucu nedir?
İyi ve kötüyü birbirinden ayırmak sanıldığı kadar kolay değildir. Musa (as) ile Hızır(as) arasında geçen meşhur kıssa bu hususa örnektir. Kısa zamanda maksada ulaştıracak rehbere vasıl olmak arayanın irade, muhabbet ve samimiyetiyle bulabileceği bir saadettir. Arayana düşen ilk iş şeriat ilimlerini hakkıyla öğrenip aklını doyurmak daha sonra maneviyat ilimlerinin öğrenmeye çalışıp kalbini tezkiyeye niyetlenmektir.
Tamamlanmak için hayat kısa değil mi? Mükemmilini bulan herkes niçin mükemmel olamıyor?
Hayat yarım kalan her şeyin adıdır. İnsan yaşadığı kısacık anları detaylandırmaya çalışırken detayların arasından uhu misali uçup gidiyor. Herkes, aradığı kadarını bulur. Mükemmil saçar, mükemmel olmak isteyen saçılanı toplamaya çalışır. İtaat ve samimiyeti nispetince herkesin kemalattan aldığı zevk farklı farklıdır.
