Kalsaydı bana,
Uzaktan sevmesini öğretirdim,
Kimsesiz değil hiç kimsesiz im,
Omuzlarım yükselsin elbette,
Güneşten gölgeler içinde,
Rüzgara karışma yöntemim,
İlk günkü gibi, terketmedim.
Muştu günleri toprak içerken kanını,
Kurban edilmiş başını okşamak,
Yazmak için yaşamak mı,
Sevmek için basamak,
Başka meseleler,
Sözlerin pıhtılaşadursun içimde,
Değişik sözlerle tanımla beni,
Koy kendi rafına fırlat rastgele,
Neden benziyor şimdiye geçen sene,
Neden azaltıyor öyküm kendini,
Çoğalıyor bulanıklık maşayla,
Dün gitti çoktan bir kere,
Bitmedim.
Kalsaydı bana,
Sormayı öğretirdim,
Şimdiki aklımsa sonrası ne yapar,
Hastalıklı vatan sevgisi aşıları,
Bir bize çatılmış radar,
Bekledikleri bir tür şey değilim.
Onun için,
Bulutlar gibi dikkat çekmeden,
Kedilerin geçtikleri yerden,
Uslanıp kendi cesaretini taklit ederken,
Uyku vakti iğneleri.
Geceyi örtü gibi üstlenmek,
Bununla büyür keder uzakta,
Anlatacak pek çok şey gibi yalnızlık,
Durgunken suyun ne düşündüğü,
Ne hâle geldiği yükselişin,
Anlam arar ve kaybolur anlamda,
Kendi kendinin şifresi tıpkı,
Dinliyor içinden geçenleri hâlâ.
Kalsaydı bana,
Geceleri izlerdik yan yana,
Rehberi gösterirdim üst sokaktan,
Hamlesiz değilim yoğruldum elbet,
Geçmiş olsun dediler sanki,
Geçmiş oldun buralardan.
Sayfayı çevir belki yıllar geçer,
Kaybolsa da ok zaten mıntıkada,
Eski bir yaprak gibi mukayyet bu defter,
Şimdilik hayatımızı resmetti sonuçta.
Akşam oldu,
Sessizlik soyunup çıt katmadan,
Avucunda kelimelerle oynamadan,
Kendi haline terennüm gibi,
Başkasını taşımaz gibi hatrından,
Derdi neyse değince aklına herkesin,
Saklanır acaba hangi şey sesin,
Neyse işte bütün bunlar hayal,
Kirpiğimde bölünen ışık gibi güzel,
Tehditkâr sesinle yüksel,
Ve hoşça kal.
Hâfî
