Yoldaki çatlakta açan eflatun çiçek,
Saçlarınla tarayamadım ellerimi,
Rendelenmiş çakmaktaşı değiliz ya,
Tarçın seni koklamış belli,
Eskisi gibi değiliz bu Ağustos’ta.
Sana biraz gün batımı getirdim,
Bu sözde turuncu bir mecaz var,
Alışkın değiliz böyle ince sadaya,
Sen ve bir kısım insan dışında,
Kadavrayım, kadavrayız, kadavra.
Yerçekimini seyreltiyor gülümseyişin,
Göğsümü fotoğraflayıp sana,
Yollamasam da olur,
Tamam kal çerçeveletmesen de olur,
Sen değilsin aslında biliyorum,
Cebime bir veda sokuşturan.
Bunlar senin,
Yağmurdan sonraki toprak kokun,
Hepsi bu.
Hürmetle yürür bu yolu ayaklarımız,
Ufukta kavuşur denizle gökyüzü,
Simsiyah güzelsin işte,
Bir güzel söz gibi duru.
Bu aralar çoğu düşünce,
İsminle müsemma,
Sesin çok güzel duymadım hiç,
Ellerin pırıl pırıl tutmadım hiç,
Üstünü değil altını çizmeliyiz,
Hatta sana eşlik edeyim,
Ertelenmiş bir seni seviyorumla.
Sahilde senin türkünü üfleyelim,
Belki adın geçer,
Tesirsiz bir söz gibiyim bazen,
Geçmiş olsun kadar.
Seni seviyorum,
Diyemediğim için bütün bunlar.
Bir milyon parçacığın gibi aklımda,
Fikrinle yürüdüğüm yolda,
Şöyle çiçekler var senin gibi…
Mutmain ol gönlünün yâriyle uç,
Konduğun dal sağlam olsun doğru seç,
Sıhhatin tedbir safından cayma hiç,
Hakk Teâlâ sâdığından eylesin.
Hüzne sarkıp sorma bunlar hep niye,
Belki erken belki mânen terbiye,
Bir gün elbet çağrılırsın dön diye,
Hakk Teâlâ ahirin hayreylesin.
hâfî
