Kalmadı artık bahanesi,
Basbayağı belli gerçek kül çiçek,
Aktığın şey dolduğunun bir izi,
Gözlerine baktı her şey kül çiçek.
Gözlerinde değişir de gözlerim,
Döndürülür cümle âlem nakışla,
Taş altında el sıkışıp o kışla,
Meydanımda muhteşemdi gösteri,
Iskalandı lâkin peltek bakışla.
Gülümse, her şey yolunda,
Her rolü mevcud bu pistin,
Yaşasın bağımsız Ukrayna,
Görünmezlik mucîdi Filistin…
Ve daha oyunlar nice,
Neden gitti alamancı emice,
Unuttum aklımın kalan parçasını,
Bilemezsin, anlattım da yenice.
Yalpa,
Sızar testi sormasak da
Nazar gelir dost kaşını çatınca,
Bilir elbet herkes kendi kaşınca,
Şimdi bakıp en kavisli aynada,
Damla suda kayboluyor,
İplik damlada.
Tahammül,
Baygın düşmüş gözlerin arasında,
Ayılsın artık bu yorgunluk,
Böyle hayal etmedik aslında,
Biliyorum,
Bileniyor muyum?
Bükülür mü bileğim ordulara kauçuk,
Sana hakkın dokuz derler,
Bize altı buçuk,
Gölge sokaklarında bir terennüm seçerim,
Güneşin tâ alnında şiir sızar geçerim.
Anlamaz hiç kimseler her kimseyi,
İnleyen kapı mı bîzârı evin,
Pencereden izlemez yağmurları harâbat,
Çağırırlar bir gün altına yerin,
Böyle geldim, korkma,
Ne böyle giderim.
Elimi tut mezkur taşın altında,
Buluşalım gizli gizli, kül çiçek.
Yeşertirsin göğsümüzü kanımla,
Ne söylesen saddakte ey, doğru tek,
Yardımın gerek…
Hâfî
