Sabredip kurtul diyorsun dem bu dem,
Sabra mahir bende kâfî hâl mi var?
Söylemek olmaz gönül derdin bu dem,
bende hiç derdimle hâfî kâl mi var?
Ey rüyamın gizlenen öz mucidi,
Ey ziyanın halkeden tek macidi,
Ayrılıktan öyle kalbim sancıdı,
bende Senden özge bir merhem mi var?
Derdi verdin şükrü kesmek verme hiç,
Merhamet ey, tövbe kesmek verme hiç,
Bî-nümayım şimdi âdâb tavrı biç,
bende bundan başka bir özlem mi var?
Her leyâlin zerresinden leylimiz,
Her sabahın sinesinden seyrimiz,
Çokçadır pek kerresinden derdimiz,
bende şekvâ eyleyen bir ses mi var?
Aynı düşten gönle değmiş bir çiçek,
Şâhı şâhım, râhı râhım bir çiçek.
Gel onulmaz derde hâfî tövbe çek,
bende bî-pervâ taleb ‘çün güç mü var?
Ey düşünden önce sönmez sözlerin,
Ey günahından bakılmaz gözlerin,
Dilşikâr olmuş yokuştur düzlerin,
bende Kays’ın göz yaşından pay mı var?
Bî-nihayet sanki hasret dolmuyor,
Bekleyişten başka bir şey sormuyor,
Sussan olmaz susmasan hiç olmuyor,
bende müştak olmayan hülyâ mı var?
Bilmedik her leyli gaflet harcamış,
Bilmedik hem şemse ruhum varmamış,
Gönlümüz lütfunla bir eyvah demiş,
bende vaslından hakiki ah mı var?
Hâfi der kim lütfolunmuş ahımız,
Darda halim himmet eyler şahımız,
Yüz cefâdan bir kelamdır neşrimiz,
bende giryan olmayan efkâr mı var?
Merhamet ey, ol desen olmaz mı var,
bende Senden özge bir merhem mi var?
Hâfî
