Noktayla taşar her gece elbette nihâyet
Altınla değişmez pulu mikyâsı sükûtun
Mahkûm olarak sîneme etsem de şikâyet
İçtikçe içer ruhumu iflâsı sükûtun
İster debelen yerleri döv kendine saldır
İstersen o vicdânı azâbınla uyandır
Ey dem beni böl cüzlere kendimden usandır
Bir damla alevmiş gibi mîrâsı sükûtun
Ey nâtık o merhemleri zehrinle yoğurdun
Ket vurdun aşındın güzü kendinde doğurdun
Mâzî karalarken seni âtîde umudun
Tahkirle kötekten beter îmâsı sükûtun
Efkâr ile mesheylen efkârı beyittir
Gönlümde kilittir yara gönlümde yiğittir
Sürçer gene lîsân ama mânâsı sahihtir
Âhımdan ulanmış yine imzâsı sükûtun
Bir boynu bükük görmeye benzer bu karanlık
Hüznüm de vefa etmese n’eyler bu karanlık
Kastım gecelerdir, ne kesafet ne karanlık
Sâ’atle barıştırmıyor îfâsı sükûtun
hâfî
