Başa sabit duruyor kafesteki terennüm,
Biraz gül var biraz kuş ve elbette curcuna,
İtirazım itiraf kınında bildiğim şiir,
Korkarım ki küfleşir;
Esirge ve bağışla.
Yumruk gibi değil âh kalbimdeki yumruluk,
Biraz kül var yok sükûn ve oyalanmış oya,
Merhamet kıl yâ Rabbî, ben burkulup uyudum,
Her tikelde ümitvâr;
Esirge ve bağışla.
Özlüyorum âşikar bu mâtem hakkım saygılı,
Öyle içten sancı sek değdikçe erkinden erir,
Her bakışta bir ümit ekti mahzun gözlerim,
Kâle alan Senmişsin;
Esirge ve bağışla.
Dün bir karga yanaştı ondan evvel güvercin,
Sen binit ver sırtlansın kof dağında madencin;
Şimdi beni ayrıştır ve afiyetle sarmala,
Sevdiğimi sev diye;
Esirge ve bağışla.
Ne vicdanda rahat var ne yar belinde elimiz,
Bu şikeste bekleyiş ki ukdelerde umdesi,
Söylenir bir söz mü var sâkıtsa cârî kükreyiş,
Çaresin bîçarenim,
Esirge ve bağışla.
Kurşunlar var tüfeksiz ve şiirler şiirsiz,
Aynî halüsinasyon alçak ancak revaçta,
Bazen ölümcül olur sallanmak bir ağaçta,
Sinsi maksatlar taşır,
Esirge ve bağışla.
İşte eksik bir kesik, işte haznem hepsi bu,
Tutuşurken kendimi bir kibritte izledim,
Tertemiz bir harf çizip duyduğum hâfî sesi,
Târifim kâr etmiyor,
Esirge ve bağışla.
En yüksek yer çıktığım kendi kalbim değil mi,
Lerzemin ritmiyle âh sürme çektim mısraya,
İncecik bir hâtıra, bir duaya denk adı,
Emrinledir mümkünat,
Esirge ve bağışla.
Yelkenim sarkıntılık etmekle dizmiş giriz,
Ne mâhsız bırak hâfîni ne mâhını hâfîsiz,
Kopart beni kendimden ve sabitle adınla,
Ne mâhsız hâfî bırak ne de mâhı hâfîsiz;
Esirge ve bağışla…
hâfî
